ماجرای لغو کنسرت مجید انتظامی چه بود؟
تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۴۹۹۰
رویداد موسیقایی «همراه با خاطره‌ها» که قرار بود به رهبری مجید انتظامی دهه اول مهر و همزمان با هفته دفاع مقدس از تاریخ ششم تا دهم روی صحنه برود، لغو و به تاریخ‌های ۱۴ تا ۱۸ مهر موکول شد که انتظامی توضیحاتی را در این باره بیان کرده است.
ارکستر ملی ایران قرار بود دهه اول مهر و به مناسبت هفته دفاع مقدس از چهارشنبه تا یکشنبه (ششم تا دهم مهر) ساعت ۲۱ در قالب رویداد موسیقایی «همراه با خاطره‌ها» برگزیده آثار مجید انتظامی به رهبری این آهنگساز را در تالار وحدت به روی صحنه ببرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ششم مهر براساس اعلام سایت فروش بلیت، این کنسرت لغو و به تاریخ‌های ۱۴ تا ۱۸ مهر ساعت ۱۹:۳۰ موکول شد.
بنیاد رودکی نیز همان روز طی اطلاعیه‌ای درباره لغو رویداد موسیقایی «همراه با خاطره‌ها» اعلام کرد: «به منظور ایجاد فضایی مناسب‌تر و تسهیل آرامش مخاطبان همچنین آمادگی حداکثری ارکستر، زمان برگزاری رویداد تغییر کرد. ارکستر ملی، ظهر چهارشنبه (ششم مهرماه) نیز در تالار وحدت تمرین کرد و با هماهنگی انجام شده با استاد انتظامی برای آمادگی بیشتر، برنامه تمرینات ارکستر در هفته آینده تا قبل از ۱۴ مهر به طور مستمر ادامه خواهد یافت. بلیت‌های خریداری شده توسط مخاطبان محفوظ بوده و تماشاگران می‌توانند برای انتقال تاریخ حضور خود از طریق سامانه ایران کنسرت اقدام کنند.»
رسانه سعودی در ادامه دروغ‌پردازی‌های خود مدعی شد که اعضای ارکستر ملی به دلیل اعتراض به شرایط موجود و اتفاقات اخیر در تمرین‌ها حضور پیدا نکردند و به این دلیل اجرای کنسرت لغو شده است.
یکی از خبرنگاران نیز در فضای مجازی اعلام کرد: «دلیل لغو کنسرت «همراه با خاطره‌ها» مجید انتظامی و ارکستر ملی ایران، همراه نشدن نوازنده‌های ارکستر برای حضور روی صحنه بوده. نوازنده‌ها اعلام کرده‌اند که هجمه سنگینی به آنها در صفحات شخصی شده و روی صحنه نخواهند رفت. بنیاد رودکی توضیح مشخصی درباره دلیل لغو این برنامه هنوز نداده است.»
شمع امید را در ایران روشن نگاه داریم
مجید انتظامی هفتم مهر درباره لغو و تغییر زمان اجرای رویداد موسیقایی «همراه با خاطره‌ها» در صفحه شخصی خود در فضای مجازی توضیح داد و نوشت: «سلام به همه دوستان قبل از هر چیزی باید از تمام اعضای ارکستر ملی ایران که روز گذشته در تمرین شرکت داشتند تشکر کنم. برخی از دوستان می‌پرسند که چرا «حرف» نمی‌زنی؟ و پاسخ می‌دهم: من سخنور یا سیاست‌مدار نیستم! من آهنگسازم و حرف‌ها، اعتراض‌ها، احساسات و واکنش‌هایم نسبت به مسائل مختلف را سال‌هاست که در موسیقی‌هایم فریاد زده و می‌زنم.
چه اعتراضی بلندتر از سولوی ویولن «آژانس شیشه‌ای»؟ چه غم، ناله و خشمی بالاتر از سوت «از کرخه تا راین» و آوای «بوی پیراهن یوسف»؟ چه فریادی بلندتر از «اعتراض»؟ چه همدردی‌ای، عمیق‌تر از نفس‌های «نغمه»؟. در مصاحبه‌ای اشاره کردم که فرزندانم شیشه عمر من هستند و دختران این سرزمین، شیشه عمر همه ما! اگر خدای نکرده شیشه عمری بشکند، یک خانواده تمام شده و می‌میرد. «امید» با دست‌های خودمان می‌میرد و ما وظیفه داریم به هر نحوی، شمع امید را در ایران روشن نگاه داریم. من فکر نمی‌کنم که هیچ هنرمندی به اندازه من آثار وطنی ساخته باشد. از «آزادی» گرفته تا «حماسه»، «اقتدار»، «ایثار»، «مقاومت» و ... در باور من نمی‌گنجد چنین شرایطی... اینکه از میان مردم حتی یک نفر کشته شود عزادارم می‌کند.
لازم است درباره برگزاری کنسرت «همراه با خاطره‌ها» به مواردی اشاره کنم. من نیز مانند تمام مردمان کشورم عزادارم و روحیه‌ای برای اجرای آثارم ندارم. هر چند فکر می‌کنم شاید با برگزار کردن کنسرت، کمی همدردی خود را از این طریق نشان دهم. چرا که از دست رفتگان وطن‌مان، سوژه همیشگی موسیقی‌هایم بوده‌اند.
تصمیم گیری درباره لغو یا برگزاری کنسرت از اختیار من خارج است اما به پیشنهاد من و هم‌صدایی ارکستر، طی توافق با مسئولان بنیاد رودکی مقرر شد، ضمن عذرخواهی فراوان از همه دوستان، اجراهای این کنسرت به هفته آینده موکول شود. تا بتوانیم در شرایط مناسب‌تری به لحاظ روحی این کنسرت را تقدیم مخاطبان کنیم.
پس از اعلام این تغییر در برنامه، تمرین ارکستر ملی طبق برنامه و با کیفیت عالی برگزار شد. شخصا معتقدم لغو برنامه‌های فرهنگی و هنری در کشور به ضرر فرهنگ همین مرز و بوم است و از همه همکارانم خواهش می‌کنم که در صورت امکان، هیچ یک از برنامه‌هایشان را لغو نکنند. همینطور از همکارانی نظیر جناب آقای کلهر عزیز که در پیام خود به این مورد اشاره کرده‌اند تشکر می‌کنم.
در طول دو ماه گذشته بیش از ۱۵۰ نفر از جمله من، دوست عزیزم، آقای نصیر حیدریان، نوازنده‌های ارکستر ملی ایران و پرسنل اجرایی و مدیریتی صبور و زحمتکش، همگی در تلاش بوده‌ایم تا کنسرت «همراه با خاطره‌ها» را به بهترین شکل به مرحله اجرا برسانیم. امیدوارم زحمات همه این دوستان به ثمر بنشیند و هفته آینده همگی در کنار هم به تماشای کنسرت بنشینیم، به بهانه موسیقی به هم نزدیک‌تر شده و با یکدیگر همدردی کنیم.
ارکستر سمفونیک تهران پس از انقلاب از هم پاشید و تنها حدود ۲۰ نفر در ارکستر باقی ماندند. این ۲۰ نفر در طول سال‌ها با اجرا در شرایط سخت جبهه‌ها، میادین مختلف شهر، ورزشگاه‌ها و حتی بیمارستان‌ها و تحمل سختی‌های بی‌شمار توانستند این ارکستر را زنده نگاه دارند. وظیفه نسل بعدی موسیقی، بارور کردن این ارکستر است. امروز هم ارکستر سمفونیک تهران و هم ارکستر ملی ایران با نوازندگان جوان‌شان زنده هستند و آینده موسیقی در ایران را تضمین می‌کنند.
ارکستر ملی ایران و گروه کُر به رهبری آقای اوحانیان، جوان، منظم، تلاشگر، باکیفیت، پرانرژی، آماده و خوب هستند. همه نوازنده‌ها با جان و دل کار می‌کنند و از این بابت هیچ وصله‌ای به آنها نمی‌چسبد. از همه کسانی که نقد، نظر و یا هر حرفی دارند، می‌خواهم که «من» را مخاطب حرف‌هایشان قرار دهند و نه ارکستر! به امید روزهایی که عاشقانه از زندگی در کنار یکدیگر لذت ببریم.»
«همراه با خاطره‌ها» به رهبری مجید انتظامی پس از یک دهه دوری این آهنگساز و رهبر ارکستر از صحنه با همکاری مشترک بنیاد رودکی، انجمن موسیقی ایران و دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرا می‌شود. «سمفونی حماسه خرمشهر»، «از کرخه تا راین»، «آژانس شیشه‌ای»، «بوی پیراهن یوسف»، «دیوانه‌ای از قفس پرید»، «آرزوی بزرگ»، «جایی برای زندگی»، «شیخ بهایی» و «دوئل» قطعات این اجرا هستند؛ این درحالی است که اجرای قطعه سمفونی خرمشهر به صورت کامل، برای نخستین بار صورت می‌گیرد.
در این رویداد، ارکستر ملی ایران با ترکیبی از سازهای ایرانی و کلاسیک، خاطره‌انگیزترین آثار مجید انتظامی را می‌نوازد همچنین گروه کُر بنیاد رودکی به رهبری رازمیک اوحانیان ارکستر ملی ایران را در این اجراها همراهی می‌کند.
منبع: خبرگزاری ایرنامنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: همراه با خاطره ها ارکستر ملی ایران رویداد موسیقایی مجید انتظامی بنیاد رودکی نوازنده ها روی صحنه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۴۹۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای «میدان گازی آرش» در آستانه پیچیدگی؛ چه باید بکنیم؟
فرارو- میدان گازی آرش، یک میدان گاز طبیعی در شمال خلیج فارس با ۲۲۰ میلیارد متر مکعب گاز، همچنان محل مناقشه بین ایران، کویت و عربستان است. یکی از موانع اصلی حل و فصل مناقشه بین ایران و سایر مدعیان تملک بر این میدان گازی، شکست در تعیین مرز‌های مشترک دریایی است.
به گزارش فرارو، مقام‌های کشور تاکید دارند که ۴۰ درصد از این میدان گازی در آب‌های سرزمینی ایران و ۶۰ درصد در منطقه بی طرف تقسیم شده بین کویت و عربستان سعودی قرار دارد، اما درطرفین عربستانی و کویتی تاکید دارند که کل میدان گازی در منطقه بی طرف قرار دارد و ایران هیچ حقی بر آن ندارد.
اکنون در شرایطی که این معمای گازی حل نشده است، کویت و عربستان مناقصه توسعه میدان گازی آرش را برگزار کرده و مدعی شده اند در قالب این مناقصه به زودی به هدف برداشت روزانه ۸۰۰میلیون فوت مکعب گاز از این میدان خواهند رسید. درواقع کویت و عربستان معتقدند ایران در میدان گازی آرش سهمی ندارد و این دو کشور عربی باید نسبت به توسعه آن اقدام کنند.
ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امور خارجه در پاسخ به تکرار ادعای یک جانبه کویت درباره میدان گازی آرش در بیانیه پایانی سفر امیر کویت به مصر، ضمن مردود دانستن این ادعا گفت: «تکرار این ادعا‌های یک‌جانبه و بی اساس از سوی طرف کویتی مایه تأسف است. همانند قبل از طرف کویتی برای دستیابی به توافقی پایدار که مبتنی بر همکاری‌های دوستانه و منافع مشترک باشد، دعوت به عمل می‌آوریم.»
جواد اوجی، وزیر نفت ایران نیز بار‌ها بر اهمیت همکاری برای بهره برداری از این میدان گازی تاکید و اعلام کرده ایران آماده است ضمن گفتگو با مقام‌های کویت و عربستان به یک اجماع نظر برسد. محمد دهقان، معاون حقوقی رئیس جمهور نیز در متنی که مدتی پیش در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد نوشته است: «جمهوری اسلامی ایران تحت هیچ شرایطی از «حق مکتسبه» خود در میدان مشترک گازی آرش عقب‌نشینی نخواهد کرد. موضوع باید «با گفتگو» حل شود و «به‌هیچ‌وجه اجازه اقدام یک جانبه در برداشت از این میدان را نخواهیم داد.»
با این وجود از حدود یک سال پیش و به طور دقیق‌تر مرداد ماه سال گذشته عربستان و کویت بر سر آغاز پروژه توسعه میدان گازی آرش به توافق کامل رسیدند و مقامات شرکت نفت «خلیج کویت» و مسئولان شرکت نفت عربستان (آرامکو) در جلسه‌ای مشترک اعلام کردند که طبق یک جدول زمان‌بندی شده و مورد توافق، کار توسعه این میدان گازی را پیش خواهند برد. اکنون و با توجه به انتشار خبر‌هایی درباره تلاش‌های دو کشور برای توسعه میدان گازی از طریق مناقصه، پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که بهترین راهکار پیش روی ایران درباره میدان گازی آرش چیست و درموارد مشابه، حقوق بین الملل چه پیشنهاداتی را ارائه می‌کند؟ حسن مرادی، کارشناس حوزه حقوق انرژی و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
ماجرای میدان گازی آرش در آستانه پیچیدگی قرار داردحسن مرادی به فرارو گفت: «میدان گازی آرش که از سوی کشور‌های عرب منطقه به نام الدره شناخته می‌شود، در یک وضعیت بسیار ویژه و خاص قرار دارد. این میدان گازی به طور مشترک در آب‌های ایران، عربستان و کویت قرار دارد و در نتیجه هر سه کشور می‌توانند درباره مالکیت این میدان گازی، ادعا داشته باشند؛ بنابراین ابهام بزرگی مطرح است که کدام کشور بیشترین تملک را بر این میدان گازی دارند یا اساسا ظرفیت‌های برداشت از این میدان گازی از سوی هر کشور باید با چه درصد‌هایی مشخص شود. در وضعیتی که با چنین ابهامی رو به رو هستیم، ساده‌ترین و بدیهی‌ترین پاسخ در حقوق بین الملل، تعیین مرز‌ها و استفاده اشتراکی و مسالمت آمیز از این میدان گازی است. نه کویت و نه عربستان، در حوزه میادین گازی و نفتی کمبودی دارند یا به لحاظ اقتصادی حیاتشان به این یک میدان گازی وابسته شده است، بنابراین به نظر می‌رسد موضوع میدان گازی آرش شکل و شمایل سیاسی گرفته است و از حالت عادی خارج شده است.»
وی افزود: «معتقدم در این نوع موارد دیپلماسی بسیار کارساز است و باید جلساتی جدی و چند جانبه در این خصوص تشکیل شود. مهم نیست که این ملاقات‌ها و رایزنی‌ها قرار است تا چه زمانی به طول بینجامد، اما لازم است کشور‌های مدعی درباره میدان گازی آرش از گام اول یعنی کارشناسی میدان گازی تا استخراج را با یکدیگر حل کنند. وقتی دو کشور عربستان و کویت با یکدیگر متحد شده اند به این معناست که به زودی و در قالب قرارداد‌هایی با شرکت‌های خارجی وارد مرحله استخراج خواهند شد و دقیقا همین جا است که ماجرا پیچیده‌تر از قبل می‌شود. درواقع تا پیش از شروع همکاری با کمپانی خارجی، طرف حساب ایران کشور‌های مدعی بر مالکیت میدان گازی هستند، اما به محض انعقاد قرارداد، یا قراداد‌ها با شرکت‌های خارجی، طرفین دیگری نیز درباره میدان گازی آرش مدعی خواهند شد.»
به یک داور بی طرف بین المللی نیاز داریماستاد حقوق اقتصاد و انرژی دانشگاه تهران در ادامه گفت: «به دلایل متعددی از جمله قریب الوقوع بودن حضور شرکت‌های خارجی در پروژه استخراج این میدان گازی، بسیار مهم است که مقامات ایرانی هر چه سریعتر، ضمن درک اهمیت این موضوع اقدامات دیپلماتیک را آغاز کرده و وارد گفتگو با طرفین شود. حتی می‌توان برای کاهش تنش‌های احتمالی از حضور یک ناظر خارجی در گفتگو‌ها استفاده کرد که داوری بی طرفانه را انجام دهد. در غیر این صورت احتمال افزایش تنش بین کشور‌های مذکور بسیار بالا است. به لحاظ قانونی ما territory water (قلمرو آبی) خود را داریم و Exclusive economic zone (منطقه اقتصادی ویژه) به وسعت ۲۰۰ مایل دریایی داریم که منطقه‌ای اقتصادی انحصاری و مختص ما است. افزون بر این‌ها ما آب‌های سرزمینی و سواحل خاص خود را داریم که همه این ها، قوانین و حقوق منحصر به خود را دارد. ما می‌توانیم برای احقاق حقوق خود به مجامع بین المللی شکایت کنیم یا کار را در سطح بالاتری پیگیری کنیم، اما مسئله این است که اصلا چرا باید چنین کاری انجام دهیم وقتی مسیر دیپلماسی و گفتگو باز است؟»
وی افزود: «بنابراین اگرچه به لحاظ حقوق بین المللی راه‌هایی برای داوری و احقاق حق ما وجود دارد و می‌توان این موضوع را این‌گونه حل کرد، اما راه دیپلماسی، یک راه استانداردتر و نزدیک‌تر است. اگر سه کشور به توافق برسند که یک کشور دیگر به عنوان طرفی که نافع نیست وارد عمل شود و این اختلاف را حل کند. سواحل دریا‌ها در هر کشور کنگره‌هایی دارد و نوک مخروط این کنگره ها، نسبت به انتهای مخروط متفاوت است. پدیده جدیدی در حقوق بین الملل دریا‌ها به وجود آمده و آن جزایر مصنوعی است. مثلا امارات متحده عربی جزایر مصنوعی ساخته است که بسیار عظیم هستند. این معنای افزایش سطوح خشکی و از بین بردن سطوح دریایی است، بنابراین دقت کنیم که هر اندازه سطوح خشکی پیش می‌رود، مرز‌های دریایی بین المللی تغییر می‌کند. حالا پرسش این است که آیا این جزایر مصنوعی مرجعیت یا موضوعیت دارند؟ این موارد را نیز در حقوق بین المللی دریا‌ها داریم که حل نشده باقی مانده. هدف از طرح این مثال این است که تاکید کنم داوری درباب مسائل مشابه تا چه حد دشوار است.»
این کارشناس حوزه انرژی گفت: «برای حل این موضوع در نهایت بهتر است از طریق مسالمت آمیز مشکل را حل کنیم. این روش شامل جلسات کارشناسی دقیق و حرفه‌ای و دعوت از مقام‌های حوزه انرژی کشور‌های مدعی در میدان گازی آرش است. حتی اگر قرار است از این سطح فراتر رفته و اقدام قانونی کنیم باید در نهایت مسالمت و بدون درگیری وارد عمل شویم. اما در این زمینه باید شتاب کنیم، چون زمان در حال از دست رفتن است.»
ببینید | فریادهای تهیهکننده سریالهای خاطرهانگیز رضا عطاران بر سر فرد محکوم در پرونده مرگ مشکوک زهره فکور صبور در صحنه دستگیری!